Hoe is het nou met dat sporten?

Afgelopen week kreeg ik de vraag: ‘Hoe zit dat eigenlijk met dat sporten van jou?’ Laatst schreef ik namelijk dat ik heel enthousiast was begonnen met hardlopen en roeien in opdracht van de fysio. Dat ik het met een luisterboek op niet eens zo erg vond.

Ik was, zoals altijd als ik ergens aan begin, vol goede moed. En dan is er toch een moment dat ik uit het ritme raak: het is slecht weer, ik ga een weekend weg en er zijn zoveel andere dingen te doen (die ik vaak veel leuker vind dan op zo’n roeiapparaat zitten of een rondje rennen). Het wandelen is ook helemaal uit mijn systeem, sinds mijn vaste zondagochtendwandelmaatje vanwege de groter wordende baby in haar buik niet zoveel meer kan en mag wandelen.

De vraag is nu: hoe kom ik weer in het ritme? Gewoon weer beginnen, zou je zeggen, maar met de temperaturen van afgelopen week was ik al lang blij dat ik niet neerviel terwijl ik niks deed. En nu is er steeds regen op de momenten dat ik tijd heb om naar buiten te gaan, dus dat wordt ook niks.

Wat ik wel goed volhoudt is LaBlast. Daar ben ik ook met die hitte heen gegaan, terwijl ik helemaal geen zin had, maar zeker wist dat ik het erg leuk zou vinden als ik er eenmaal zou zijn. En daar zit denk ik de crux: ik vind de rest gewoon niet leuk genoeg.

Nu kan ik dus twee dingen doen: óf ik ga door met hardlopen en roeien ‘omdat het goed voor me is en het moet’ en me elke keer slecht voelen wanneer ik weer afhaak, óf ik ga nog iets zoeken wat ik net zo leuk vind als LaBlast (wat overigens ook erg intensief en goed voor je is) en waar ik blij vandaan kom. Dat laatste lijkt me de beste optie.

En wandelen ga ik ook weer doen: 5, 10 of 15 kilometer maakt niet uit, maar dan wel gezellig samen met iemand of met mijn luisterboek op, want dat komt op deze manier natuurlijk ook nooit uit!