Regen of zonneschijn, een boek is (bijna) altijd fijn

Ja, BIJNA altijd, want na 4 maanden ploeteren (nou dat is niet helemaal waar: 3,5 maand proberen en twee weken heel veel lezen) heb ik eindelijk Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer uit. Met de boekenclub kozen we dit boek, omdat het zoveel lovende reacties kreeg. Al in het eerste hoofdstuk bleek dat dit boek een uitdaging zou worden: de alinea’s bestonden uit maximaal twee zinnen en je moest flink de aandacht erbij houden om het verhaal te volgen. En dat 550 bladzijdes lang. Ik heb van alles geprobeerd: een hoofdstuk per dag, 20 bladzijdes per dag, een half uur per dag, maar ik moest me er echt toe zetten. Iets met ‘waar je aan begint maak je af’, een lange busreis en de naderende datum van de boekenclub, zorgde ervoor dat ik het boek toch uitlas.

Er lopen wat verhaallijnen door elkaar. Hoofdpersoon Ilja is na een relatiebreuk terecht gekomen in Grand Hotel Europa. Wat er mis gegaan is in de relatie, lees je gedurende het boek. Er komt aardig wat kunstgeschiedenis voorbij in de hoofdstukken die over zijn relatie gaan. Dan is er de verhaallijn over de vaste bewoners van Grand Hotel Europa. Zij hebben allemaal hun eigen verhaal te vertellen.
Tenslotte is er de verhaallijn over het schrijven van een boek over toerisme en het maken van een documentaire daarover. Het leuke was, dat ik dit boek las in de bus naar Tsjechië en door de hoofdstukken over toeristen liep ik zelf anders door Praag. Ik realiseerde me dat ik door een ‘Europese toeristenbril’ keek en dat de Chinees naast me er totaal anders over zou denken. Giethoorn kwam ook uitgebreid aan bod in dit deel.
Zoals gezegd: het boek was een uitdaging. Sommige stukken waren spannend, grappig, aangrijpend, had ik liever niet willen lezen en andere stukken waren saai. Het taalgebruik was wollig.  Maar twee leden van de boekenclub hebben het boek uitgelezen. Toch is het boek knap geschreven en hou ik er gemengde gevoelens aan over.

De Nachtegaal van Kirstin Hannah is een prachtig boek dat speelt in Frankrijk ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Het vertelt het verhaal van twee zussen die elk op hun eigen manier zich verzetten tegen de Duitse bezetting. Over dit boek vertel ik niet te veel, want ik ben bang dat ik daarmee teveel weggeef. Het boek heb ik niet in één keer kunnen uitlezen, omdat ik sommige delen te aangrijpend vond. Dit boek is zeker een aanrader.

De Tweeling van Summerbourne speelt zich af in een Engels landhuis, beheert door een jonge vrouw. Zij stuit op wat vreemde dingen in de familiegeschiedenis en je leest mee in haar zoektocht waarin ze de geheimen stukje bij beetje onthult. Het boek was best leuk, maar wat voorspelbaar. Niks mis mee, maar ook niet een boek wat je absoluut moet gaan lezen.

Ik Reis Alleen van Samuel Bjork daarentegen is een absolute pageturner. Dat ik het tweede boek van deze auteur (Doodsvogel) al had gelezen, maakte het af en toe wat minder spannend, omdat je weet welke personages terugkomen. Als je graag thrillers leest, moet je dit boek echt lezen.

Het Rosie Resultaat is het derde deel in de Rosie serie van Graeme Simsion. In het eerste deel, het Rosie Project, vindt de vermoedelijk autistische Don zijn vriendin door zijn kennis van wetenschappelijk onderzoek in te zetten. Het tweede deel vond ik een slap aftreksel van deel 1, maar dit derde deel vond ik weer net zo leuk als het eerste. Don gaat namelijk zijn bijzondere zoon in sociaal opzicht klaarstomen voor de middelbare school. Hij komt zichzelf flink tegen en zijn zoon loopt ook tegen allerlei problemen aan. Ik vond het een erg leuk boek.

Regelmatig lees ik ook informatieve boeken. Onlangs waren dat Temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld en Overprikkeld van Liesbeth Kamerling. De inhoud van het eerste boek kan ik verdelen over drie categorieën: 1. Ja, dûh. 2. Goeie tip. 3. Euhm, de wereld draait niet om 1 kind. Voor mij stond er weinig nieuws in en ik vond dat het wat aan de oppervlakte bleef. Ik heb zelf meer gehad aan Het Hooggevoelige kind met een sterke wil, dat ik vorig jaar las. Dit boek gaat net een niveautje dieper.
Het boek Overprikkeld gaat over hoogsensitiviteit.  Het bevatte voor mij weinig nieuwe informatie (wel herkenbaar), maar het deel over kinderen was voor mij een bevestiging van wat ik al dacht. Aangezien dit boek maar 70 bladzijdes telt en vrij praktisch is, is het een prima boek om eens te lezen als je wat meer wilt weten over dit onderwerp.

Op mijn e-reader staan alweer 10 nieuwe boeken. Hierover later meer!